तिमी निदाएको बेला

                  
हुनेछु मुसार्दै  तिम्रो सिर तिमी निदाएको बेला
तिमीले रङ्गाएको सिउदोको अबिर तिमी निदाएको बेला

कत्तिपनि नडराउनु नकराुनु अनि नहराउनु माया
हुनेछु हरपल सम्झदै तिम्रो तस्बिर तिमी निदाएको बेला
                               अपरिचित अनिल

मन प्यारी

                                                   मन प्यारी

                      बाहिर  झमझम पानी परिरहेको थियो । छता थिएन । हुँदै नभएको त होइन । साथि आएकि थिइ ।भर्खरै लिएर गइ भाको एउटा छाता पनि ।घडी हेरे । फिटी फिटि हल्लिएको घडिको सुइले जिस्काएझै लाग्यो । मनमनै गालि गरे , तैले पनि मलाई जिस्तोकाइ छाडिस हैन । तोकिएको समय मेरो नजिकै थियो बिडम्बना लाग्थयो म नै मेरो नजिक थिइन। मन उडेर चङ्गा झै भाको थियो । त्यो पनि उहा बाहेक अरु कोहिको पनि बसमा नआउने । नगै नहुनु पनि थियो मलाइ ।  अनि एक चोटि भए नि त्यो मुस्कान हेर्न अनि उहाको सामिप्यतामा पर्न ।
                   मोबाइल चलाइरहेकि रुपाले मेरो एकोहोरो पनलाइ चिडायो ।  झल्यास्स बिउजे । 'जाउ कलेज तिर स्पन्दनको भेला छे रे ' एक्सकासि रुपाले मनको कुरा खोलिदिदा उफ्रेर नाच्न मन लाग्यो । तर नाच्नको लागि त्यो उपयुक्त ठाउ थिएन । रुपालाइ भन्न सकेकी थिइन । रुपाले आफै खोलिदिइ मेरो मनको प्मेयासलाई । मेरो त्यो भेलामा जानुको आत्तुरी अनि चहाटलाइ । तै पनि जानी हो र ? भने । बर्षा पनि अन्तिममा मेेरै पक्षमा आयो । बर्षा रोकिएकाले छाता खोज्नु परेन । नरोकिएको भए पनि म रुपालाई भिजेर जान आग्रह गर्थे होलो । दुबै कक्षामा पुग्यौ ।
                  पहिलो सिटमा पनि बस्न पाइएन । गिता र सिताको बिचमा कृष्ण आएर बसिसकेका । दोस्रो बेन्चमा नबसि सुखै पाइन । उहाको हातमा रजिस्टर थियो । निलो कोठे सट । हल्का अगाडि निस्केको कपाल । त्यसैमाथि  चिटिक्क सुहाएको चस्मा ।ओहो ! मुस्कुराउदै बोलेको त्यो प्रकस्ट र बोल्ड आवाज । मनमा लड्डु नैै फुट्यो । उहाका ति निर्दोष आखाँ देखेसी त मन हलुको भो । 2 घन्टा कसरी बित्यो पत्तै पाइन । हराएछु उहाकै सामिप्यता र मधुर बोलिमा । अन्त्यमा उहाले टाउको हात र शरीर हल्लाउदै भनेका बाक्यले झस्याङ भए ।"सुन्न नभुल्नु होला मन मन्जुल तपाइकै सतोस सागरको साथ रेडियो भोटेओडार ९० दसमलब ८ मेगाह्रज ।" हल्का रिस पनि उठ्यो खुब तपाइकै भनुपर्ने , कहि नभनेको तपाइको । 'मेरै मात्र हो हजुर , बुज्नुभो ?'
                दिपेन दाइको स्पोन्सरको आइसक्रिम खादा पनि अझै महसुस गर्न पाउथे उहाको संलग्नतालाइ । आइसक्रिम  पहिला मेरो हातमा आयो । खानै मन लागेको थिएन ,हुजुरले सुरुमा नखाइ । बाद्यता खानै पर्यो ।खाए पनि किनकि नखाई नहुने थियो । तर छाल पारी पारी ह्जुरले नि पाएको देखेपछि मात्र ढुक्कसगं खाएकि थिए ।जानुभो हजुर पिपलको बोटनीर साइकल घुमाएर । छड्के नजरले हेर्नु भो । मन हलुका भो । तर गेटको छेउमा उभिएकी मैले ।हजुर गएको पनि फरक्क फर्केर हेर्न साकिन । रुपा सगैं म पनि फर्के ।
            नौ बज्न नै एक दिन लागे जस्तो भो मलाइ । रुममा पुगेबाट भाको छटपटिलाई बाहिर देखाउन सकेकि थिइन । खाना पकाउने पालो थियो तै पनि रुपालाइ पकाउन आग्रह गरे ,'भोलि म बिहान बेलुकानै पकाउला नि' भन्दै । नाइ भन्न सकिनन रुपाले पनि । एर्फोन कानमा लाएर गित सुनेझै रेडियो सुनिरहन मस्त थिए । के गर्नु  झ्यार झ्यार मात्र आइ राख्यो । साढे नौ भो अज पनि झयार झ्यार बाहेक केहि आएन । पौने 10 सम्म कुरिरहे अनि झ्यार झ्यार नै सुनिरहे । 10 बज्यो ।अझै हजुर आउनु भएन । फेसबुक खोले । म्यास लेखौ भने नि केही लेख्न सकिन ।सुरुमै म हजुरलाई माया गर्छु भन्न सक्ने भाको भए त आज हामी पनि सनसेटमा सनसेट हेरिेरहेको हुन्थ्यौ । एक्कासी सन्तोष इज टाइपिङ आयो उहाँकै खोलिएको ट्याबमा ।मुस्कुराए । कुरिरहे म्यासेज कतिखेर आउछ अनि रिप्लाई गरु । तर म्यासेज आएन । ५ चोटि सम्म केही म्यासेज लेख्नु भो तर मलाइ नपठाउनको लागि इन्टर थिच्नु भएन । डिलिट गर्नु भो । म केटि भएर होला या चोखो प्रेमि भएर होला । म्यासेज पठाउने आट नै आएन । न हजुरले पठाउनु भो न मैले रिप्लाइ नै गरे । मन र सरिरमा त्यसै उकुसमुकुस भएर आयो । हजुरको यादमा हिजो धेरै डुब्नुपर्यो मलाइ जुन हजुरको पाछडी लेखिएको सागर भन्दा पनि गहिरो थियो ।
‪#‎अबश्य_पनि_तिम्री_माया_लाई_पनि_यस्तै_भो_होला‬ ।
‪#‎लघुकथा‬
#प्रतिउत्तर

LikeShow More Reactions

Comment

स्वागत मुक्तक

                   स्पन्दन
स्वागत छ स्पन्दनमा खुसि अनि माया सँगै
रमाउने छौ सुबिन दाइको समर लभ र साया सगैँ

'मनसुनले' नि आज पक्कै शब्दहरु बर्साउनेछ
झुमिनेछन साहित्य प्रेमि दाया अनि बाया सगैँ
                             अपरिचित अनिल